பெற்றோர்களே...! ஒரு நிமிடம்.... பகுதி.2

இது எதற்காக என்று தவறாக எண்ண வேண்டாம் நண்பர்களே. 

இனி வரும் காலங்களில் அப்பா அம்மாவைப் பற்றி நினைத்துக் கொள்ள வேண்டும். கோவில் கட்டித் தர வேண்டாம். சிறு குடிசை போட்டு உடல் மறைக்க போர்வை போர்த்தி ஒரு வாய் கஞ்சி மட்டுமே கொடுத்தால் போதும். 

கண்டிப்பாக வளரும் குழந்தைகளுக்கு சொல்லிக் கொடுங்கள் நீங்கள். காரில் ஏசி வீட்டில் விருந்து சாப்பாடு எல்லாம் ஏற்பாடு செய்தார் இந்த மனிதர் அப்பா என்பதை நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். உங்களுக்கு இதே நிலை தான் விரைவில் வந்து விடும். 

அதனால் கனிந்த இதயங்கள் உலகத்தில் கொண்டு வந்து விடுங்கள். இளைய சமுதாயம் அனைத்து மகன் மகளுக்கு இந்தப் பதிவு சமர்ப்பணம்.

உன் புகைப்படம் பார்தேன்

புகைந்து போனேன் ஐயா.

யார் பெற்ற மகனோ நீ

எத்தனைப் பிள்ளைக்கு தந்தையோ நீ,

ஏனிந்த நிலை உனக்கு.

கைவிடப்பட்ட கவலைதானுனக்கு.

தெருவெல்லாம் வீடாகி நீ கிடக்க

வீடெல்லாம் காராகி மகன் குதிக்க

அனாதையாகி நீ அழ,

ஆடை கூட தர மறுத்த உன் பிள்ளைகளின் முற்றத்தில் மல்லிகை கூட மணக்கப் போவதில்லை ஐயா,

மகனைத் தான் விடுங்கள் 

மனமில்லா மனிதனவன் 

நாளைகளில் அவனுக்கும் 

அதே நிலை தான். 

காலத்தின் வலை ரொம்ப ரொம்ப ரௌத்திரமானது ஐயா.

மகளுக்கென்ன மகாராணி என நினைப்போ,

மாபாவியவள். 

யௌவனமும் அவர் பணமும்

பகட்டும் மாடி மனையும்

ஊரும் பேரும்

உல்லாசமும் நகையும் நடிப்பும் தான் அவளை உருமாற்றியிருக்கிறது உன் முன்னாலே.

மருமகனுக்கென்ன மன்மதனெனும் மமதையோ

பாவமவனும்.

காலம் கேட்கும் போது பதில் வராது

வயதேறி வாய் தழுதழுத்து 

தேகம் சுருண்டு உடல் பாகங்கள் மாற்றும் காலம் வரும் போது 

அவர்கள் உன்னை உணரும் போது 

நீ மண்ணாகி இருக்கலாம் ஐயா.

உன் புகைப்படம் பார்த்தேன்

புகைந்து போனேன் ஐயா.

நன்றி...!

பகிர்வு பதிவு ( மனதை பாதித்த பதிவு