எண்களின் வரலாறு

 

எண்களின் வரலாறு மனித நாகரிகத்தின் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக பரவியிருக்கும் ஒரு கண்கவர் பொருள். கணிதம், அறிவியல், வணிகம் மற்றும் தொழில்நுட்பம் உள்ளிட்ட பல்வேறு துறைகளில் மனித வளர்ச்சிக்கு எண்கள் மற்றும் எண்ணுதல் என்ற கருத்து மிகவும் முக்கியமானது. எண்களின் வரலாற்றின் சுருக்கமான கண்ணோட்டம் இங்கே:

 

வரலாற்றுக்கு முந்திய எண்ணுதல்: எண்ணும் முந்தைய சான்றுகள் வரலாற்றுக்கு முந்திய காலத்திலிருந்தே உள்ளன, அங்கு மனிதர்கள் பொருள்கள் அல்லது நிகழ்வுகளைக் கண்காணிப்பதற்கு எண்ணிக்கை குறிகள், கூழாங்கற்கள் அல்லது எலும்புகளைப் பயன்படுத்தினர். இந்த ஆரம்ப எண்ணும் முறைகள் எளிமையான ஒன்றுக்கு ஒன்று கடிதப் பரிமாற்றத்தின் அடிப்படையில் இருக்கலாம்.

 

பண்டைய எண் அமைப்புகள்: மிகவும் நுட்பமான எண் அமைப்புகளின் வளர்ச்சி பண்டைய நாகரிகங்களில் ஏற்பட்டது. மெசொப்பொத்தேமியர்கள் (சுமார் 3000 கி.மு.) அடிப்படை-60 எண் முறையைப் பயன்படுத்தினர், இது நவீன காலக்கணிப்பில் நிமிடங்கள் மற்றும் வினாடிகளின் கருத்தை பாதித்தது. எகிப்தியர்கள் (கிமு 3000 இல்) அடிப்படை-10 அமைப்பை உருவாக்கி எண்களைக் குறிக்க ஹைரோகிளிஃப்களை அறிமுகப்படுத்தினர்.

 

இந்திய எண் அமைப்பு: எண்களின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான பங்களிப்புகளில் ஒன்று பண்டைய இந்தியாவில் இருந்து வருகிறது. கிமு 5 ஆம் நூற்றாண்டில், இந்திய கணிதவியலாளர்கள் தசம இட-மதிப்பு முறையை உருவாக்கினர், அதில் பத்து குறியீடுகள் (0-9) மற்றும் ஒரு நிலைக் குறியீடு பயன்படுத்தப்பட்டது. இந்த அமைப்பு சிக்கலான கணக்கீடுகளை அனுமதித்தது மற்றும் நவீன கணிதத்திற்கு வழி வகுத்தது.

 

கிரேக்க கணிதம்: பண்டைய கிரேக்கர்கள் கணிதத்தில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம் அடைந்தனர். பித்தகோரஸ் (கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டு) வடிவியல் கோட்பாடுகளை உருவாக்கி, விகிதாசார எண்களின் கருத்தை அறிமுகப்படுத்தினார். யூக்லிட் (கிமு 3 ஆம் நூற்றாண்டு) தனது படைப்பான "கூறுகள்" இல் வடிவவியலை உருவாக்கினார், இது பல நூற்றாண்டுகளாக கணித ஆய்வுக்கு அடித்தளமாக அமைந்தது.

 

ரோமன் எண்கள்: ரோமானியர்கள் எழுத்துக்களின் அடிப்படையில் ஒரு எண் முறையைப் பயன்படுத்தினர். ரோமானிய எண்கள் முதன்மையாக எண்ணுவதற்கும் அடிப்படை எண்கணிதத்திற்கும் பயன்படுத்தப்பட்டன, ஆனால் சிக்கலான கணக்கீடுகளுக்கு குறைவான செயல்திறன் கொண்டது. நூற்றாண்டுகளைக் குறிக்கும் (எ.கா., 21க்கான XXI) போன்ற சில சூழல்களில் அவை இன்றும் சந்திக்கப்படுகின்றன.

 

அரபு எண்கள்: இன்று நாம் பயன்படுத்தும் இந்து-அரேபிய எண்கள் எனப்படும் எண் முறை, பண்டைய இந்தியாவில் உருவானது, பின்னர் இஸ்லாமிய பொற்காலத்தில் (8 முதல் 14 ஆம் நூற்றாண்டுகள்) அரபு கணிதவியலாளர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு பரப்பப்பட்டது. இந்த அமைப்பு பூஜ்ஜியத்தை ஒதுக்கிடமாகப் பயன்படுத்துவதை அறிமுகப்படுத்தியது மற்றும் எண்கணிதக் கணக்கீடுகளை பெரிதும் எளிதாக்கியது.

 

மறுமலர்ச்சி மற்றும் நவீன கணிதம்: மறுமலர்ச்சியின் போது, லியோனார்டோ ஃபிபோனச்சி (13 ஆம் நூற்றாண்டு) போன்ற கணிதவியலாளர்கள் இந்திய-அரபு எண்களை ஐரோப்பாவில் மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தினர், இது பரவலான தத்தெடுப்புக்கு வழிவகுத்தது. இந்த காலகட்டம் இயற்கணிதம், கால்குலஸ் மற்றும் கணிதக் குறியீட்டின் வளர்ச்சியில் குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றங்களைக் கண்டது.

 

கணக்கீட்டு வயது: 17 ஆம் நூற்றாண்டில் மெக்கானிக்கல் கால்குலேட்டர்களின் கண்டுபிடிப்பு மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டில் கணினிகளின் வளர்ச்சியானது எண்கள் பயன்படுத்தப்படும் மற்றும் செயலாக்கப்படும் விதத்தில் புரட்சியை ஏற்படுத்தியது. கணினி நிரலாக்கத்திற்கும் டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பத்திற்கும் பைனரி (பேஸ்-2) மற்றும் ஹெக்ஸாடெசிமல் (பேஸ்-16) எண் அமைப்புகளின் பயன்பாடு முக்கியமானது.

 

வரலாறு முழுவதும், எண்களின் புரிதலும் பயன்பாடும் தொடர்ந்து வளர்ச்சியடைந்து, பல்வேறு அறிவியல் மற்றும் நடைமுறை முயற்சிகளில் மனிதர்கள் முன்னேற உதவுகின்றன. எண்கள் மற்றும் அவற்றின் பண்புகள் பற்றிய ஆய்வு என்பது கணிதத்தில் ஒரு தொடர் முயற்சியாகும், புதிய கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் பயன்பாடுகள் தொடர்ந்து வெளிவருகின்றன.